Duygulardan en çok ifade edileni öfkedir. Bu öfke duygusu da genelde başkalarına yönelmiştir. Öfkenin en çok gösterilen duygu olmasının nedenleri şunlardır: Öfke, karşıdakine sınır çizerek, kişinin kendini koruduğu hissi uyandırır. Atalardan böyle öğrenilmiştir. Öfke, kişiyi korunaksız bırakan diğer duyguların üstünü örter ve ana duyguyu gizler. Önemli olan ve üzerinde durulması gereken, ihtiyacın ne olduğunu söyleyen ana duygudur. Çözüm ana duyguda saklıdır.
Sürekli öfke hali, bir süre sonra kişiyi öfke bağımlısı haline getirir. Soruna bir de "öfke bağımlılığı" eklenir. Her bağımlılıkta olduğu gibi öfke bağımlılığında da çocukluktan başlayıp, sisteme kadar uzanan yelpazede bir dolu bahane vardır.
Acı- yas – güvende olmama hissi ve diğer ana duygular öfke ile boşaltılamaz. Ekmeğin yerini su, suyun yerini ekmek tutmaz.
Uzun süren ve olması gerekenden fazla öfkenin altına bakılmalıdır.
Orda ne var?